Każdy z nas czeka na święta. Jest milion tego powodów. Niektórzy nie mogą się doczekać odpoczynku po wzmożonej pracy, inni uśmiechają się na wieść o spotkaniu z rodziną, jeszcze inni nie mogą doczekać międzyświątecznych spotkań ze znajomymi. Łasuchy czekają na ulubione potrawy, babcie na łasuchy, dzieci czekają na prezenty, a mamy na dzieci.

Anja Rubik zaliczyła kolejną okładkę i to nie byle gdzie, bo w styczniowym wydaniu koreańskiej edycji Vogue`a. Zazwyczaj nie odnotowuje tego faktu jakoś specjalne, ale ta sesja od 2 dni wciąż zaprząta mi głowę. Postanowiłam więc prześledzić wszystkie dotychczasowe okładki supermodelki w magazynie zwanym przez niektórych biblią mody. W chwili obecnej Anja Rubik pochwalić się może aż 23 okładkami. Po raz pierwszy pojawiła się na okładce niemieckiej edycji Vogue’a w 2008 roku. 

To nie jest książka, której głównym bohaterem jest Gianini Versace. To tak na sam początek, żeby była jasność. Nazywana jest biografią, ale to raczej opowieść o przewrotnych losach wielkiego domu mody.

Zredagowana przez dziennikarkę Deborah Ball, wydana całkiem niedawno przez Wydawnictwo Dolnośląskie. Wspominam o tym, ponieważ rok, który dobiega już końca, obfity był w wydane biografie wielkich ludzi związanych z branżą mody. O Gianinim Versace wydane zostały dwie publikacje (Wydawnictwa Rebis i Dolnośląskiego). W ciągu ostatnich miesięcy opublikowane zostały również: Coco Chanel. Sypiając z wrogiem, Christian Dior, Balenciaga. Mistrz nas wszystkich, Prada. Obyczajowy fenomen.

Od 16 grudnia w sieci sklepów Biedronka dostępne będą sukienki i tuniki (w cenie 69,99) stworzone przez studentów Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Projekty zrealizowane zostały w ramach konkursu „Młodzi projektanci dla Biedronki“. Do konkursu spłynęło blisko 150 zgłoszeń. Wybrane zostały projekty przygotowane przez Marię Iwaniszewską (I miejsce w kategorii tunika), Damiana Koniecznego (II miejsce w kategorii tunika), Darię Krawczyk (I miejsce w kategorii sukienka) oraz Joannę Filipską (II miejsce w kategorii sukienka).

Sieć sklepów Tesco już dawno odkryła moc jaką niesie za sobą sprzedaż asortymentu odzieżowego. W ramach rozwoju stworzyła własną linię ubrań i akcesoriów F&F. Czyżby Biedronka również miała w planach taką praktykę?

Łukasz Jemioł przyzwyczaił nas do basiców. To właśnie ta, tańsza i bardziej komercyjna, linia wiodła prym przez kilka ostatnich sezonów. Na zakończonym niedawno łódzkim tygodniu mody pokazał kolejną propozycję linii basic, we współpracy z Warner Bros, która została obsypana lawiną pozytywnych opinii i recenzji. Zaprezentowana dwa dni temu, w warszawskim ATM Studio, kolekcja linii premium na sezon wiosna/lato 2014 była czwartą prezentowaną w tym roku przez projektanta. Z tego co zobaczyliśmy na wybiegu wynika, że energii, zapału, pomysłów i wytrwałości zdecydowanie nie zabrakło.

Dwa dni temu premierę miała najnowsza kolekcja Roberta Kupisza. Dzięki współpracy z portalem QULTQULTURY.pl (tak to mała reklama) miałam przyjemność zobaczyć ją na żywo. Jednak czy to na prawdą była przyjemność? Mam co do tego małe wątpliwości.

(Trochę narzekania, jak na Polaka przystało)

CZAS. 04 grudnia był tym dniem, w którym zaczęłam mocniej odczuwać niską temperaturę i, dzwoniąc do swojej Rodzicielki, 'ogłosiłam zimę'. Chwile po tym 'ogłoszeniu' jak na ironię zaczął padać śnieg i wiać silny wiatr. Tego się nie spodziewałam. Nikt chyba się nie spodziewał. Zima jak zwykle zaskoczyła. Ta aura nie należy do moich ulubionych dlatego, jeśli akurat nic nie "muszę", zazwyczaj nie wytykam nosa spod kołdry, koca, albo przynajmniej ciepłego pomieszczenia. Pokaz transmitowany był on-line dzięki współpracy z T-mobile, więc kolekcję tak czy siak udałoby mi się zobaczyć.

Polscy projektanci to nie tylko Paprocki i Brzozowski, Maciej Zień, Gosia Baczyńska czy Łukasz Jemioł. Polska moda nie kręci się wyłącznie wokół ulicy Mokotowskiej w Warszawie. Na dwa dni (23-24.11) przeniosłam się na wschód Polski, a konkretniej do Kielc. Odbyły się tam półfinały i finały cyklicznego konkursu OFF Fashion. To tam mogliśmy zobaczyć zupełnie inną modę: nieco młodzieńczą, szaloną, zdecydowanie eksperymentalną, jednym słowem: offową.

Międzynarodowy Konkurs dla Projektantów i Entuzjastów Mody to jedno z tych wydarzeń, które dają możliwość młodym, zdolnym projektantom ("i entuzjastom mody" - kwalifikacje, doświadczenie, edukacja kierunkowa nie jest wymagana) sprawdzić swoje możliwości, zawrzeć cenne znajomości, a co najważniejsze: zostać obiektywnie ocenionym przez zacne jury, w skład którego wchodzą m. in.: Mariusz Przybylski, duet Paprocki i Brzozowski, Dorota Wróblewska, Michał Zaczyński, Lidia Popiel, Wojciech Grzybała, Alessandro Giancola czy Bianca Cimiotta Lami.

Kojarzycie to nazwisko? Nic dziwnego. Pisałam o nim już na QULTQULTURY.pl, pisałam w podsumowaniu łódzkiego tygodnia mody, ale jeszcze mi mało. Uwielbiam młode osoby, które zamiast narzekać na swój marny żywot, brak miejsc pracy pomimo ukończenia fantastycznych uczelni, biorą sprawy w swoje ręce. Asia Dominiak, bo o niej mowa, właśnie rozkręca swoją firmę, w której projektuje i wytwarza biżuterię techniką druku 3D.

Ogromne emocje wzbudził pokaz ostatniej kolekcji Macieja Zienia "Jestem", który odbył się kilka dni temu w kościele św. Augustyna w Warszawie. Emocje pozytywne, związane z pewnym przełomem (, a raczej przełomikiem) oraz negatywne, związane z rzekomym pogwałceniem strefy sacrum.

Kuria warszawska przeprasza, Maciej Zień usprawiedliwia spełnieniem marzeń i przewrotem, jaki właśnie ma miejsce w jego twórczości, naoczni świadkowie są pod wrażeniem, internauci oburzają się po prawdopodobnym przeczytaniu nagłówka. O tym jak kilkadziesiąt minut pokazu mody może wywołać szum i zamieszanie w wielu sferach życia społecznego.

Za nami już siódma edycja targów mody Misz Masz. 31 października przez 10 godzin w warszawskim Blue City pięćdziesiąt marek czekało na swoich potencjalnych odbiorców. Ze względu na charakterystykę miejsca - centrum handlowe - odbiór można tłumaczyć w sposób bardziej pozytywny (pozyskiwanie nowych odbiorców) i negatywny (konkurowanie z sieciówkami). Bez względu na odbiór, z pozytywny nastawieniem stawiłam się na miejscu.

Nie wiem jak Wam, ale mnie "targ" w dalszym ciągu kojarzy się z miejskim bazarkiem, na którym obok warzyw z własnego gospodarstwa, jaj kurzych z wolnego wybiegu, własnoręcznie dzierganych skarpet, dostanę także pirackie CD, przegrane VHSy czy fałszywe dokumenty (o tym tylko słyszałam, nie pytajcie gdzie i za ile).

Z biegiem czasu słowo "targ" poszerza swoją definicję, częściej występując w liczbie mnogiej. Tym sposobem mamy: targi książki, domów i mieszkań, ślubne, energetyczne, turystyczne, technologiczne. Z tych bardziej 'odjechanych': Targi Wyposażenia Kościołów, Przedmiotów Liturgicznych i Dewocjonaliów, Targi Przemysłu Tworzyw Sztucznych i Gumy, Targi Olejów, Smarów i Płynów Technologicznych. W samym środku tej mieszanki targów rodzaju wszelkiego nie mogło również zabraknąć targów mody. Nie sposób wymienić ich wszystkich, ponieważ lista jest na prawdę długa i wciąż się zwiększa. Te, o których warto pamiętać to np.: Targi Mody Poznań (najbliższa edycja 26-28.02.2014), Hush Warsaw (najbliższa edycja 7-8.12.2013), Mustache Warsaw Yard Sale (najbliższa edycja 08.12.2013), Misz Masz (najbliższa edycja 31.10.2013), Idea Fix Fest.

Pamiętacie post o książce "Prada. Obyczajowy fenomen"? Tak, to wtedy, kiedy pisałam też o tym, że uwielbiam sama siebie obdarowywać prezentami, bo wiem, że będą w trafione. Tak, to też wtedy, kiedy publicznie przyznałam się do tego, że oceniam filmy po tytule, a książki po okładce. Pamiętacie? Świetnie. No więc po tym lakonicznym, raczej pozytywnym pościku Wydawnictwo Dolnośląskie postanowiło mnie obdarować kolejnymi tytułami.

Na półce, tuż obok "Prady...", po przeczytaniu rzecz jasna, wyląduje "Versace. Geniusz, sława i morderstwo", a obok nich "Oczarowanie. Życie Audrey Hepburn" i "Wyższe sfery. Życie Grace Kelly". Jak na razie ich miejsce to komoda, zaraz obok łóżka, ewentualnie torbisko, w którym chowam pół swojego życia wychodząc kiedykolwiek dokądkolwiek.

Minęły już cztery dni od zakończenia ostatniej edycji FashionPhilosophy Fashion Week Poland. Dopiero teraz wracam do pełni świadomości jaki mamy dzień, którą godzinę. Dopiero teraz powracam do normalnego funkcjonowania, z rozdzieleniem dnia i nocy. Łódź wyssała ze mnie mnóstwo energii. Jak to słusznie podsumował Tobiasz: "to much fashion will kill you". Nie piszę tego, żeby narzekać. Będąc w Łodzi byłam w odpowiednim miejscu o odpowiedniej porze i wśród odpowiednich ludzi. Czego bym tutaj nie napisała, te trzy dni spędzone w Łodzi, dały mi mnóstwo pomysłów do realizacji i słów do publikacji, były kolejnym pretekstem do długo odkładanego spotkania (Violu dziękuje za całe 3 dni!) i bezinteresownego poznania.

Bilans ostatniego weekendu:

3 dni FASHION WEEK POLAND

7 pokazów OFF OUT OF SCHEDULE

18 pokazów DESIGNER AVENUE

Zacznijmy od tego, że w tytule dwukrotnie używam zapożyczeń z angielszczyzny. Niestety. Znowu. Pomimo szczerych chęci i zawrotnych poszukiwań stwierdzam iż nie powstało jeszcze słowo, które zawiera w sobie tak wiele różnych definicji tak wielu różnych słów. Czym jest event, na przykładzie tych modowych, opowiadałam trochę w tekście o "Odbiorcach polskich eventów modowych" także rozwijać nie będę. Może tylko dodam, że osobiście nie lubię zapożyczeń. Bo po co change`ować world, skoro można zmieniać świat? Najlepiej zaczynając od siebie.

Narzekactwo to narodowa zdolność Polaków. Tak wiem. Ale coś mi się zdaje, że zaczynamy osiągać poziom hard. Jeśli nie ma na co narzekać, to narzeka się na to co jest, jakiekolwiek jest. Powód przecież zawsze można jakiś podpiąć. Za zimno, za ciepło, za ciasno, za dużo, za jasno, zbyt mrocznie, zbyt głośno.

Kolejny pożar. Kolejna tragedia. Kolejni zabici i ranni ludzie. We wtorek, 08. października miał miejsce, czwarty z serii, pożar w fabryce odzieży w Bangladeszu.

Godzina 17:45, 170 pracowników wieczornej zmiany w pocie czoła wypracowuje swoje godziny. Żaden z nich nie spodziewa się, że dla niektórych będą one ostatnie. Dziewięciu zabitych i 46 rannych to nie najgorszy możliwy scenariusz (biorąc pod uwagę kwietniowy horror w Rana Plaza, w którym zginęło ponad tysiąc pracowników), ale tego filmu nigdy nie musielibyśmy oglądać gdyby... No właśnie 'gdyby'. Mogłabym długo gdybać o zasadach bezpieczeństwa, ubezpieczeniach, komforcie pracy, odpowiednim wynagrodzeniu za wykonaną usługę, kontrolach i tym podobnych, ale to byłoby tylko czysto teoretyczne gdybanie z europejskiej perspektywy. Znacznie lepiej opisała to w swoim tekście "Między rozumem i sumieniem" Martyna Nawrocka, która bazowała na osobistych obserwacjach. 

Ile jeszcze ludzi musi zginąć żeby nastały jakieś zmiany?

Ostatnie dwa dni to szaleństwo polskiego Internetu wokół reportażu TVN, przeprowadzonego przez redaktora Chajzera, na Warsaw Fashion Weekend. Reportażu, który stanowił kopię amerykańskiej produkcji zorganizowanej na NYFW, która wykpiwać miała poszczególnych uczestników tygodni mody, opowiadających o projektantach nieistniejących. W polskim odpowiedniku sytuacja stała się jeszcze bardziej ironiczna, ponieważ redaktor wykorzystał nazwiska osób znanych, nazwiska, które każdemu przynajmniej obijają się o uszy.

Co do blogerów, jutjuberów i innych osobników, którzy gdzieś w domu zostawili swoje mózgi (lub też widok kamery sprawił, że inteligencja wyparowała), to na prawdę brak mi słów. Pierwowzór akcji, zorganizowany na NYFW jeszcze mnie śmieszył, bo to było bardziej "z przymrużeniem oka" (arbuzy na głowach i tym podobne). Poza tym Amerykanie mają dziwne przeświadczenie, że są wszystkowiedzący. Ale w Polsce, gdzie rynek jest raczkujący? Na imprezie, która ma sztywny harmonogram i każdego dnia +/- 5 pokazów?

Dłuuugo mnie nie było, wybaczcie zastoje.

Zmiany na horyzoncie.

Kończy się właśnie pierwszy października i oficjalnie zaczęłam swoją historię z ISNSem na Uniwersytecie Warszawskim. To zaskakujące jak postrzeganie różnych rzeczy zmienia się na przestrzeni lat. Gdybyście zapytali mnie jeszcze kilka lat temu co myślę o studiowaniu socjologii zapewne najpierw zaczęłabym się śmiać, a później odburknęła coś w stylu "nie dzięki, po co marnować 2/3 lata, skoro i bez tego mogę być bezrobotna", a gdybyście zapytali o dziennikarstwo odpowiedź brzmiałaby mniej więcej: "dobry dziennikarz i bez dziennikarstwa da sobie radę". Ach te młodzieńcze wywody na temat życia, którego jeszcze się nie zna. (Dalej nie znam, ale jestem bogatsza o kilka lat doświadczeń.) Minęło zaledwie kilka lat, a ja studiuje Socjologie stosowaną i antropologię społeczną, a do tego bawię się w dziennikareczkę.

Ludzie mówią „idzie jesień”, śpiewają „przyjdzie mi zwariować”. A gdyby tak choć raz nie musieć zmagać się z zimnym wiatrem i móc w ciepełku chłonąć piękną polską jesień? Nie, nie tak zza okna, murów domów, kawiarni i pubów, tak rzeczywiście, na świeżym powietrzu. Byłoby cudownie, prawda? Flafi Staff pokazuje, że jest to możliwe.

Skąd ten szalony pomysł? Zosia Fertacz – założycielka marki odpowiada banałem: „pewnego dnia, siedząc o zmroku w parku saskim, zaczęliśmy marznąc. Myśleliśmy wtedy tylko o tym, co pomogłoby nam się ogrzać, będąc jednocześnie lekkie i wygodne. Wpadliśmy na pomysł. (wraz z Olkiem Szturo – red.) Po trzech tygodniach mieliśmy już gotowy prototyp kocyka, który można założyć na siebie i otulić się od stop do głów.” Niby banał, a jednak stał się dobrą iskrą do odpalenia całej machiny twórczej.

Media obiegała właśnie taka oto zdawkowa informacja: już na najbliższej edycji Fashion Philosophy Fashion Week Poland znana polska projektantka Ewa Minge odbierze międzynarodową nagrodę.

Dalej informują, że oczywiście: kontrowersyjna postać, działająca szerzej poza granicami naszego kraju, odbierze nagrodę International Star Diamond Award. Uhonorowana została przez The American Academy of Hospitality Sciences, organizację której ambasadorem nadzwyczajnym jest Donald Trump. Projektantkę nagrodzono „za tworzenie innowacyjnych i luksusowych projektów”. Wręczenie będzie się wiązało z prezentacją kolekcji, która odbędzie się 18. października.

Marzenie

W perspektywie cieszyńskiej: bawełniana torba, torbisko wręcz. Idealna na zakupy. Dwa litry mleka, kawa, pomidory, szczypiorek, a nawet długa bagietka się tam zmieści. Aaa i nawet ją sobie podpisałam, mówili. Wytłoczyłam na niby-skórze, pewnie eko, swoje dane, żeby wszyscy wiedzieli z kim mają do czynienia. Bywała pusta, wyglądająca jak worek, który nie raz przydawał się w losowych sytuacjach. Bywała pełna, całe życie można przecież do niej zapakować. Bywała zauważana, wtedy pytali po co taka duża, co ja w niej noszę? Raz bywała gwiazdą dowcipu innym razem była powietrzem, przemykała niezauważona w tłumie.

Tylko dzisiaj do listy "modnych miejsc Warszawy" dodać można kolejne dwaa punkty.

Po pierwsze Full Of Style w galerii Złote Tarasy!

Dla niektórych to tylko kolejny otwarty' sklep z ciuchami', dla innych to idealne miejsce, w często odwiedzanym centrum handlowym, w którym mogą się zaopatrzyć w rzeczy z kolekcji polskich projektantów. Miejsce ogólnodostępne, do którego wejść należy przez drzwi, a nie stronę internetową. Dotychczasowe ograniczenia, wynikające z konieczności podłączenia do internetu znikają. Full Of Style wychodzi z Internetu (tylko częściowo) i upowszechnia modę polską jeszcze szerszemu gronu.

Zawsze z uwagą wypatruję takie kwiatki. Rzeczy, które nie powinny się zdarzyć. Niekiedy nawet nie dlatego, że są pomyłką, robioną bez polotu i finezji, przez osoby, które zupełnie się do tego nie nadają, niekiedy po prostu dlatego, że nie mają sensu, ani celu. Takim zdarzeniem jest kolekcja zaprojektowana przez Martę Żmudę Trzebiatowską dla marki Mohito.

Nie od dziś wiemy, że Polska narodem wszechstronnym jest. Aktorzy śpiewają, piosenkarze tańczą, tancerze recytują, poeci robią zdjęcia, fotografowie reżyserują, a filmowcy piszą. I tak w kółko.

Na znanym portalu społecznościowym rozgorzała ostatnio dyskusja, sfinalizowana spisem polskich „fashion week`ów”. Był Mielec, Rybnik, Bielko-Biała, Katowice, Kraków, Sopot. Ale żadne z tych wydarzeń nie może równać się ze swoim łódzkim pierwowzorem – Fashion Philosophy Fashion Week Poland. Do rozpoczęcia pozostało 40dni 5 godzin i 25 minut, więc organizatorzy powoli wyciągają karty na stół. 

Na to pytanie odpowiadają wszyscy. Ci którzy się znają i Ci, którzy znają się mniej. Ci, którzy w tym wszystkim uczestniczą, i Ci, którzy mają to gdzieś. Że jest dobrze, mówią, bo młodzi polscy projektanci skupiają się w stada, a jak wiadomo w grupie siła. Że jest źle, mówią, bo wszystko się komercjalizuje, rzecz jasna na kolekcji trzeba zarobić. A ja zapytam inaczej: co z tą modą na modę?

Jeszcze nie zdążyłam do końca zainstalować się w Warszawie, a już wywiało mnie na salony. Wczorajszy wieczór, hotel Hilton, gala finałowa Elite Model Look. Zapowiadało się bajecznie. W programie, oprócz tytułowej gali, premierowy pokaz kolekcji Zosi Kuli, a do tego bola i Papillon. Na zaproszeniu, które odebrałam tuż przed imprezą czytam „stroje wizytowe mile widziane”. Nono. Na bogato.

Co jakiś czas przekonuje się o tym, że nie tylko ja mam taki coroczny rytuał serwowania samej sobie idealnego prezentu na urodziny. Co roku, z premedytacją czy bez, kupuję książki. W tym roku trafiło na „Prada. Obyczajowy fenomen.” Wybór nie był prosty, bo książka konkurowała z między innymi z takimi tytułami jak „W pogoni za torebką”, Tonello`a i „Kronosem”, Gombrowicza. Wygrała dobra okładka (tak, oceniam książki po okładce, a filmy po tytule), wydanie w grubej oprawie opatrzone czarno-białymi i kolorowymi zdjęciami w środku.

Wśród miliona tysięcy projektantów, rosnących ostatnio jak grzyby po deszczu, dzisiaj w moim menu 'daniem głównym' będzie smakowity kąsek: HERZLICH WILLKOMMEN. To kolejny polski modny duet, który tworzą Alicja Saar i Małgorzata Wójcicka. Obie są absolwentkami łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych i obie uważają, że nie da się projektować bez takiego przygotowania. Nie są osamotnione w tym przekonaniu, ale o tym kiedy indziej (badania w toku).

Sporo mówiło się o tym wydarzeniu dużo przed jego rozpoczęciem. Były głosy za i przeciw. Niektórzy cieszyli się ze względu na kolejne wydarzenie modowe w północnej części Polski, inni denerwowali na podobieństwo w nazewnictwie do Festiwalu Art & Fashion w Poznaniu i późniejszej zmianie na Sopot Art & Fashion ...Week (mamy więcej fashion week`ów w Polsce niż w całej Europie?). Nie zmienia to faktu, że o wydarzeniu się mówiło. W momencie ukazania harmonogramów sama zaczęłam zastanawiać się nad uczestnictwem. Długo zastanawiać się nie musiałam, ponieważ dzięki konkursowi u Wearso.organic mogłam liczyć na zaproszenie, a kilka dni później dzięki kolejnemu konkursowi u aletrendy.pl miałam kolejne dwie akredytacje. (Obalam tutaj mit elitarności i niemożności dostania zaproszenia/akredytacji na najróżniejsze wydarzenia modowe. Wystarczy trochę samozaparcia, chęci, czasu. Akurat Sopot Art & Fashion Week jest wydarzeniem jak najbardziej otwartym i osoby bez zaproszeń również mogły brać w nim udział, ale opaska dała mi pewność, że miejsca dla mnie nie zabraknie.)

Mógł zostać biologiem, historykiem, ekonomistą, a jednak jakaś wewnętrzna siła pchnęła Go w stronę projektowania. Łukasz Podwika jest laureatem konkursu „Żory be fashion”, w którym zdobył drugie (pierwsze) miejsce i maksymalną liczbę punktów jury. Tam też usłyszałam o Nim po raz pierwszy. Tam też zobaczyłam w nim potencjał 'obiecującego projektanta'.

Daaawno, dawno temu na zajęciach związanych ze sztuką i jej upowszechnianiem, jako studentka-wojowniczka, chcąca zmieniać świat, zaproponowałam temat pracy semestralnej: „czy moda jest sztuką?”. Losy tematu były takie, że po pierwszych konsultacjach wylądował w koszu, a ja musiałam wymyślić coś innego. Wykładowczyni (i ja po głębszym zastanowieniu) miała problem z wieloznacznością, brakiem precyzji i małą ilością naukowych tekstów w tym zakresie. Również daaawno, dawno temu, gdy tylko dowiedziałam się o wystawie „Elegancja Francja” organizowanej w Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu, wiedziałam, że ...muszę tam być. No i spełniło się. 1 sierpnia o 8:33 wyruszyłam z Katowic w sześciogodzinną podróż. Wystawa trwa od 03.07 – 18.08, a ja nie bez przyczyny wybrałam akurat ten termin. Przyczyną był wykład Dominiki Łukoszek, w blogosferze bardziej znanej i kojarzonej jako Modologia. Wykład nie byle jaki (nie z nią takie numery), bo traktujący o tym „czy ubiór to dzieło sztuki?”. Podobieństwo do wcześniej wspomnianej sytuacji jest znaczne, ale jak się później okaże uszczegółowienie tematu do kwestii ubioru, a sztuki do dzieła sztuki znacznie ułatwiło realizację.

10 finalistów ogólnopolskiego konkursu „be Fashion” dla młodych projektantów,

14 absolwentów Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach, którzy pokazali swoje kolekcje dyplomowe,

3 części pokazu Natashy Pavluchenko.

Ponad 2 godziny pokazów non stop!

Ten zacytowany kawałek komentarza zamieszczonego na popularnym portalu społecznościowym tknął mnie do napisania tego tekstu. Ten zacytowany kawałek komentarza, który jednocześnie pełni rolę tytułu i 'myśli przewodniej', został zamieszczony na profilu redaktora Kujawy pod zdjęciem łupu wyprzedażowego jakim były drewniane i metalowe bransoletki szwedzkiej marki COS.

czyli rozważanie nad charakterystyką ludzi biorących udział w wydarzeniach organizowanych w ramach branży mody w Polsce.

Moda na modę, która obecnie trwa w najlepsze, nareszcie zaczęła domagać się regulacji w zakresie edukacji na kierunkach związanych z modą i projektowaniem. Rozwijająca się wciąż branża mody zmusza uczelnie do tworzenia coraz to nowych specjalizacji, poszerzania programów i dodawania przedmiotów prowadzonych przez nowych wykładowców.

Mogłabym napisać Wam, że jestem projektantem, że to wielka dla Was strata, że mnie nie znacie. Mogłabym napisać Wam, że wstydem jest brak t-shirtu mojego projektu w Waszej szafie. Mogłabym napisać Wam, że moja marka znana i lubiana przez celebrytki wszelkiej maści i że w ogóle jest super, ale napisał to już Michał Zaczyński w swoim tekście „Bądż sobą, projektuj t-shirty" na portalu Qelement.pl.

Blogi zalały Internet. To cieszy, bo to oznacza, że ludzie piszą. To cieszy, bo w morzu treści zazwyczaj można znaleźć coś dla siebie. (Niektórzy nazywają to zjawisko Internet-Śmietnik, ale na polemikę z tym stwierdzeniem za mało mam miejsca w tym tekście.) To cieszy, bo dzięki takim blogom można zabłysnąć, zaskoczyć, pokazać się, wyrazić, zdobyć uznanie, odbiorców, małe prezenty, duże prezenty, a nawet pracę.

Koniec i bomba, a kto czytał ten trąba.

Czytałam, wiec wytrąbie Wam jak było. Po mojemu. Subiektywnie.

„Moda może być na wszystko. Na człowieka, literaturę, ubiór, sposób życia, czarno -białe na kolor”1. Moda może być na wszystko. Ale czym jest dla nas? Jak odbieramy ją jako ludzie? Gdzie jest jej miejsce? Jak wielką przykładamy do niej wagę? Czy i jak wpływa na nasze życie?

Odkąd wyjęłam książkę ze skrzynki miałam mieszane uczucia. Niektórzy rozczulają się nad minimalistyczną okładką, ja osobiście kupuję ją w 100%. Mały format książki też upodobałam, idealnie nadaje się do damskich torebek. A co do zawartości, strasznie ironizując mówiłam sama do siebie: „nowa moda polska, phi, a jaka niby była stara?”. Z przymrużeniem oka, a nawet dwóch, bo moda polska zawsze „jakaś” była. Pamiętam czasy Hofflandu i propozycje polskiej Biby dla londyńskiej społeczności. Pamiętam uniformizację zakładową, która tylko w teorii ograniczała modę. Tak więc mieszane uczucia? TAK, na początku. 

Odkąd wyjęłam książkę ze skrzynki tak się złożyło, że nie rozstawałam się z nią na krok. Nie powiem jeszcze co takiego ma w sobie Marcin Różyc – autor książki, ale na pewno coś co przyciąga, wciąga i nie puszcza. Książka towarzyszyła mi przy porannej kawie, 40minutowej podróży busem do i z pracy, do i z zajęć na uczelni. Niekiedy przewieziona, niezauważona. Podróżowała 3 dni trasą Żory – Cieszyn – Żory, aż w końcu została odłożona. Odłożona = przeczytana, inaczej nie oddałabym jej nikomu, choć wśród znajomych, chętnych jej przeczytania, ustawiłam już kolejkę.

Wiosna. Budzi się do życia. Daje nam uśmiech na twarzy, więcej chęci do życia i ...wiosenne porządki w szafie. Jeśli jeszcze nie zdążyliście zrobić tego w ramach porządków przedświątecznych teraz jest na to odpowiednia pora. Wełniane swetry i puchowe kurtki chowamy do próżniowych toreb i wysysamy z nich powietrze, robiąc tym samym miejsce na wiosenny powiew świeżości.

Wiosenne nowości zdobyć możemy wszędzie. Nowe kolekcje w sieciówkach, milion tysięcy rabatów w lifestylowych gazetach, świeże kampanie i ...showroom`y m.in takie jak SWAG SHOW Silesia.

SWAG SHOW Silesia. Druga edycja największego powierzchniowo showroom`u w kraju. Ponad 2tys metrów zabytkowego Szybu Wilson na katowickim Nikiszowcu zajęło mnóstwo ciekawych projektantów i marek streetwear`owych.

SWAG SHOW Silesia dla niektórych - święto hipsterskiej gimbazy, dla mnie - okazja do spotkania z młodymi ludźmi, którzy mają pomysł na siebie, na swoją markę. 

21.marca.

Pierwszy dzień wiosny.

Warszawa.

Śnieg.

Pokaz Charlotte Rouge.

Pisząc o Cracow Fashion Week napisać powinnam przede wszystkim o tym co działo się na wybiegu, która kolekcja mnie zachwyciła, a która zawiodła, który z ponad 40 projektantów zachwycił jury, władze uczelni i tak dalej. Ale o tym nie napiszę. Nie ze złości czy lenistwa. Nie napisze dlatego, ze mnie tam po prostu nie było. Cracow Fashion Awards (będący częścią CFW) to coroczny konkurs dla młodych projektantów, studentów Szkoły Artystycznego Projektowania Ubioru , na którym również corocznie obowiązują zaproszenia szczerze mówiąc nie zabiegałam jakoś specjalnie o to, żeby to zaproszenie zdobyć. Z perspektywy czasu - żałuję. Znany dziennikarz modowy nazwał ta edycję "najlepszą w historii".

Ale, ale. W tym roku finał konkursu nie był jedyna atrakcją. Studiując dokładnie program można nawet powiedzieć ze był jedną z wielu. Pokazy, wystawy, szkolenia, warsztaty, konferencje blogerów, wykłady i wiele wiele innych atrakcji czekało na potencjalnych uczestników. Każdy mógł znaleźć w programie swój obszar zainteresowań. Ja, z ogromne chęcią, spędziłam słoneczne niedzielne popołudnie na wykładach w Krakowskich Szkołach Artystycznych.

Nie jestem krytykiem, więc nie mogę oceniać, ale jestem człowiekiem, więc mam prawo komentować. Tym razem na komentarz zasługuje Silesia Fashion Look, czyli 3dniowy event organizowany przez centrum handlowe Silesia City Center.

Dla mnie to wydarzenie było jak spóźniony, pięknie zapakowany prezent. Spóźniony, bo długo musiałam na niego czegoś. Pięknie zapakowany, bo promocja wydarzenia była widoczna, dobrze zorganizowana i przeprowadzona (choć modelka na materiałach promocyjnych urody raczej przeciętnej). Pięknie zapakowany, ponieważ po długiej i ciężkiej podróży Polskimi Kolejami Państwowymi i około półgodzinnym poszukiwaniu miejsca całego wydarzenia w końcu dotarłam do całkiem nieźle zaprojektowanej hali ze świetnym oświetleniem i jeszcze lepszym nagłośnieniem. Akurat te, techniczne rzeczki, nie są moim 'konikiem', nie znam się na nich jakoś specjalnie, ale to one pozwalają na odpowiedni odbiór pokazywanej kolekcji. Przede wszystkim jednak Silesia Fashion Look był dla mnie prezentem, ponieważ pokaz „Balladyna” Gosi Baczyńskiej był jednym z tych, które chciałam zobaczyć na żywo. Takie dziecięce marzenie, wiecie? Nie wiecie? Nie ważne. 

Zamiłowanie do mody wypiła z mlekiem ...cioci. Po kolejnych wizytach w Paryżu i bacznych obserwacjach jak rozwijają się prace krewnej dla paryskich domów mody poczuła, że to również jej pasja. Swoje kolekcje tworzy z talonów, które stworzone są do produkcji chust i krawatów. Skończyła szkołę muzyczną, dlatego wie jakimi falami trafić w gusta muzyków, z którymi z chęcią podejmuje współpracę. W jej projektach najważniejsza jest oryginalność, indywidualność i absolutna tęcza kolorów. Sophie Kula, bo o niej mowa była jednym z moich objawień na jesiennym festiwalu Neo Fashion Jamboree2.

Na swoim koncie ma dopiero dwie kolekcje, ale ostatnia „Global Warming”, którą zaprezentowała na wspomnianym wcześniej Festiwalu wzbudziła wiele emocji, pozytywnych rzecz jasna. Na wybiegu było kolorowo i bajecznie.