made in Śląsk #1 /"mała ojczyzna"

W czasach wszechobecnej globalizacji i zacierania/otwierania granic, młode pokolenie ...wraca do korzeni. Trend retro, który już dawno za nami, był jednym z pierwszych tego symptomów. Masowe pielgrzymki do domów dziadków i doszczętna penetracja ich szafy były powszechną praktyką w tamtym czasie. Już wtedy, wraz z ubraniami, zabieraliśmy (tak ja tez popłynęłam w tym trendzie) ich historię i historię ludzi, którzy je nosili.

Drzewo genealogiczne. Powiązania spokrewnionych z nami członków rodziny. Cecha charakterystyczna? Wspólne korzenie. A gdyby tak porównać nas do drzewa? To jest myśl. Jeszcze dwa pokolenia temu drzewo było mocno zakorzenione, twarde, nienaruszalne. Obecnie, dzięki nowym technologiom i innowacji drzewa, pomimo zakorzenienia, zdolne są do częstego (samo)przesadzania. Kto by pomyślał jeszcze dwa pokolenia temu, ze będzie to możliwe? A kto dwa pokolenia temu spodziewał się powszechnej możliwości korzystania z Internetu? Świat prze do przodu, a my razem z nim. Młodzi wychowywani są w przeświadczeniu, że owy świat stoi przed nimi otworem.

Zdjęcie: własność prywatna

Kasa się musi zgadzać.

Pamiętacie czasy PRLu? Kolejki do mięsnego, puste półki PSS czy Społem, ograniczoną ilość kartek na roczne zużycie papieru toaletowego? Ja też nie, ponieważ, szczęśliwie lub nie, urodziłam się dwa lata po umownej dacie jego zakończenia. Słuchy mnie jednak doszły, że łatwo nie było. Zwracając szczególną uwagę na kwestią ubioru warto przypomnieć sobie liczne epizody w kinematografii, czy przykłady w literaturze w których ukazywany był motyw dziecięcej radości po otrzymaniu paczki „od ciotki z USA”, czy zakupu pierwszej pary dżinsów. Czasy PRLu to też czasy licznych subkultur: gitowców, bikiniarzy, punków itd.. Były one zazwyczaj kopią lub upodobnieniem do zagranicznych, najczęściej amerykańskich, wzorów. Charakterystyczne sposoby ubierania (gitowcy – spodnie w kant, buty z czubkiem i ortalionowe kurtki, bikiniarze – 'za duża' marynarka, wąskie spodnie, buty 'na słoninie', kolorowe skarpetki, punki – skórzane kurtki, naszywki, ćwieki, agrafki, ciężkie buty) wiązał się z wielkimi nakładami pieniężnymi lub umiejętnością dobrego kombinowania (ze względu na cienkie czasy młodzież zazwyczaj wybierała 'bramkę numer dwa'). Pomijając fakt zdobywania ubrań lub materiału do ich produkcji, zdecydowanie liczyła się metka, ale nie ta z logo firmy/koncernu/producenta, raczej taka z napisem „made in USA”.

Wyprodukowano w Polsce.

I tutaj nagle mamy przewrót. „Nagle” tylko w tekście, ponieważ wprowadzenie rzeczywistych zmian trwa nadal. Zmian na lepsze. W końcu dochodzimy do tego, że nie trzeba jechać do Berlina, Londynu czy innego Paryża żeby na wyciągnięcie ręki mieć dobrą jakościowo i aktualną w trendach modę. Od jakiegoś czasu Polacy liczą się z polskimi projektantami, a ich liczba (i Polaków liczących się z..., i projektantów) rośnie z każdym dniem.

Zakorzenieni.

Regionalizm, region, produkty lokalne – to rzeczy które mają dla nas teraz znaczenie. Przestajemy wstydzić się tego skąd pochodzimy. Nasze regiony mają wspaniałą historię, rozwiniętą kulturę, ciekawe zwyczaje i obyczaje. Interesujemy się tym gdzie mieszkamy, ale również tym gdzie ewentualnie pozostały nasze korzenie. Dlatego lokalne marki odzieżowe zdobywają coraz większą popularność. W cyklu, który oficjalnie uważam za otwarty chciałabym przedstawić projektantów, twórców marek, postacie historyczne, miejsca, w których promuje się modę, a które w jakiś sposób związane są z regionem. Nie wybrałam Śląska w losowaniu ani z zamkniętymi oczami. Wybrałam go świadomie, pewnie. Pochodzę ze Śląska, a dokładniej z „familoków”, potrafię „godać”, jadam „kluski, modro kapusta i rolada” w świąteczne dni - jestem dumna z miejsca, z którego pochodzę. Śląsk to składnica ludzi z pasją. Jeśli nie wierzycie postaram się Wam to, przez ten cykl, udowodnić.

W następnych odcinkach m.in. słów kilka o Geszefcie, Gryfnie, 0-32, AOF Architecture of Fashion, bro.Kat i wielu wielu innych.