Ten zacytowany kawałek komentarza zamieszczonego na popularnym portalu społecznościowym tknął mnie do napisania tego tekstu. Ten zacytowany kawałek komentarza, który jednocześnie pełni rolę tytułu i 'myśli przewodniej', został zamieszczony na profilu redaktora Kujawy pod zdjęciem łupu wyprzedażowego jakim były drewniane i metalowe bransoletki szwedzkiej marki COS.

czyli rozważanie nad charakterystyką ludzi biorących udział w wydarzeniach organizowanych w ramach branży mody w Polsce.

Moda na modę, która obecnie trwa w najlepsze, nareszcie zaczęła domagać się regulacji w zakresie edukacji na kierunkach związanych z modą i projektowaniem. Rozwijająca się wciąż branża mody zmusza uczelnie do tworzenia coraz to nowych specjalizacji, poszerzania programów i dodawania przedmiotów prowadzonych przez nowych wykładowców.

Mogłabym napisać Wam, że jestem projektantem, że to wielka dla Was strata, że mnie nie znacie. Mogłabym napisać Wam, że wstydem jest brak t-shirtu mojego projektu w Waszej szafie. Mogłabym napisać Wam, że moja marka znana i lubiana przez celebrytki wszelkiej maści i że w ogóle jest super, ale napisał to już Michał Zaczyński w swoim tekście „Bądż sobą, projektuj t-shirty" na portalu Qelement.pl.

Blogi zalały Internet. To cieszy, bo to oznacza, że ludzie piszą. To cieszy, bo w morzu treści zazwyczaj można znaleźć coś dla siebie. (Niektórzy nazywają to zjawisko Internet-Śmietnik, ale na polemikę z tym stwierdzeniem za mało mam miejsca w tym tekście.) To cieszy, bo dzięki takim blogom można zabłysnąć, zaskoczyć, pokazać się, wyrazić, zdobyć uznanie, odbiorców, małe prezenty, duże prezenty, a nawet pracę.